شناسایی استعدادهای فرد در سنین کودکی، نقش موثری در شکوفایی صحیح آنها دارد. در این راستا پدر و مادر نقش کلیدی را برعهده دارند و می توانند جریان شکوفایی استعدادها را تسریع بخشد و یا به تعویق اندازند.
استعدادهای هر فرد به منزله نقشه گنجی است که فرد با شناسایی آنها می‌تواند به گنج درون خود پی ببرد. اغلب افرادی که در دوران جوانی، میانسالی و دوره‌های بعدی به سر می‌برند تا حدود زیادی، بخشی از استعدادهای خود را شناسایی کرده‌اند اما گاه زمانی به این شناخت رسیده‌اند که دیگر امکانی برای شکوفایی مطلوب آنها ندارند و به سختی می‌توانند در صدد بالفعل نمودن استعدادها گام بردارند. از این رو ضرورت دارد که استعداد افراد در سنین پایین شناسایی شود و زمان مرده از دوره‌های رشدی آنها حذف گردد. بر این اساس لازم است که ما به عنوان پدر و مادر، آگاهانه در پی شناسایی استعدادهای فرزندان خود باشیم. در این مقاله به برخی راهکارهای شناسایی استعدادهای کودکان پرداخته شده است و امید آن می‌رود که بتواند در مسیر شناخت صحیح استعدادها، مثمر ثمر باشد.
پدر، مادر و سایر اعضای خانواده در درجه اول، نقش مفیدی در شناسایی استعدادهای فرزندان خود داشته و تا حد زیادی می‌توانند در شکوفایی آنها گام بردارند. حال باید دید که ما به عنوان پدر و مادر چگونه می‌توانیم در این مسیر به شکل صحیح حرکت کنیم. در ادامه به راهکارهای شناسایی استعدادهای کودکان پرداخته می‌شود.
علایق و تمایلات کودکان ما، یکی از سرنخ‌های اساسی در شناسایی استعدادهای آنها می‌باشد. از این رو ضروت دارد تا ما با بینش صحیح به شناسایی علایق کودکان خود بپردازیم. اگر کودک ما در طی تعاملات روزمره خود، زیاده گویی کند، تمایل داشته باشد برای ما شعر و داستان بخواند، در مورد کتاب، فیلم و داستان مورد علاقه‌اش برای ما صحبت کند، تا حد زیادی می‌توانیم مطمئن باشیم که او از هوش کلامی بالایی برخوردار است. می‌تواند به خوبی از احساسات خود و دیگران آگاه شود، دیگران را با صحبت کردن سرگرم و توجیه کند. بدون شک فرزند ما در آینده می‌تواند در مشاغلی همچون؛ مدرس، مشاور، مددکار، وکیل، تاجر، گوینده، بازیگر و مشاغلی که تعامل در آنها نقش بسیاری دارد، موفق شود. در این راستا بهتر است که ما به تقویت مهارت‌های گفتگو در فرزندان خود بپردازیم.
برنامه‌ای در طول شبانه روز برای صحبت کردن با او درنظر بگیریم. لازم به ذکر است که در تعامل با او باید به گونه‌ای دوستانه به او متذکر شویم که در کنار خوب صحبت کردن باید شنونده خوبی نیز باشد و به دیگران اجازه صحبت کردن بدهد. اگر کودک ما با عروسک‌هایش صحبت کند و داستان‌های خیالی در مورد آنها تعریف کند، این امر گویای وجود ویژگی رویا پردازی در او می باشد. گاه از نظر برخی والدین تصور می‌شود که چنین کودکانی خیالباف بوده و نمی‌تواند در آینده، پیشرفت علمی و شغلی مطلوب داشته باشد. از این رو سعی در توجیه او برای دوری از رویا پردازی دارند.